Het feit dat sommige landen hun cijfers oppoetsen om goedkopere leningen te krijgen is een bekend fenomeen. De Ratingbureaus zouden hier echter doorheen moeten prikken. Is het namelijk niet zo dat Ratingbureaus hun specialisme gemaakt hebben van het beoordelen van de financiële situaties.

Beoordelingen puur op basis van financiële cijfers levert een aantal problemen op. Als eerste zijn deze cijfers vatbaar voor manipulatie. Als tweede ga je hierbij uit van de situatie zoals deze in het verleden was zonder hierbij echt nadruk te leggen op de situatie in de toekomst.

Ratingbureaus geven echter niet bloot hoe ze beoordelingen maken over de kredietwaardigheid. Feit is echter dat ze er regelmatig naast zaten.

Naast het volledig vertrouwen op de letters die de ratingbureaus afgeven wat betreft de kredietwaardigheid van bedrijven zijn er hulpmiddelen bij het bepalen van het tegenpartijrisico.

Een middel om het tegenpartij risico met betrekking tot de terugbetaling van de lening af te dekken is door het aangaan van een CDS (colleteral default swap). Een CDS werkt als volgt:

Partij A wil het risico van terugbetaling van obligaties afdekken met Partij B. Partij A betaalt hiervoor een bepaald percentage van de totale waarde van de obligaties aan Partij B. Dit kan bijvoorbeeld 3% van deze waarde zijn op jaarbasis.

Partij B zorgt er dan voor, dat op het moment dat de uitgever van de obligaties niet meer aan de verplichtingen van terugbetalingen kan voldoen, deze worden voldaan door Partij B aan Partij A.

Partij B neemt dus het tegenpartijrisico van de obligaties op zich. Partij A betaalt hiervoor dus wel een jaarlijks bedrag.

Het voordeel van een CDS (Credit Default Swap) is dat deze louter het terugbetalingsrisico afdekt. Dit is dus een prima middel om dit risico in kaart te brengen. De risico opslag die betaalt moet worden door Partij A geeft min of meer aan wat het risico van het niet kunnen voldoen van terugbetalingen van de hoofdsom van de obligatie is.

Het probleem bij metingen op basis van deze gegevens is dat CDS `en niet via de beurs worden verhandeld, maar voornamelijk onderhands. Hierdoor zijn de opslagtarieven niet makkelijk te vinden.

Dit artikel is geschreven door drs. B.J.Holtkamp

terug naar deel 1