Hoewel de meningen verdeeld zijn is het wel duidelijk dat de handel in onderliggende derivaten mede een oorzaak was van de plotselinge koersdalingen op zowel de Amerikaanse als de Europese beursen.
Mede naar aanleiding van deze beurscrisis en een gigantische toename van de handel in opties in Nederland is besloten om dit verder te onderzoeken. Hiervoor is een commissie ingesteld, namelijk de Commissie Onderzoek Wisselwerking tussen Effecten- en Optiebeurs. Hierbij is eigenlijk de basis gelegd voor bestudering van het Expiratie-effect in Nederland.
Het onderzoek naar het Expiratie-effect vindt zijn oorsprong in het "Nathan Report"dat in 1974 in Amerika is gepubliceerd.

Optie-expiraties zijn belangrijke gebeurtenissen die veel informatie verschaffen omtrent de invloed van de optiehandel op de aandelenhandel. Tijdens een optie-expiratie vervalt het recht dat verbonden is aan een optie om een hoeveelheid onderliggende waarde te kopen of te verkopen. Deze periode brengt meestal veel bedrijvigheid met zich mee. Deze bedrijvigheid is vooral afkomstig van optiehandelaren en arbitragehandelaren, die hun optiepostie gladstrijken en hun dekkingspositie van de hand doen.

In de zogenaamde semi-stringente vorm van de efficiëntietheorie wordt verondersteld dat alle publiekelijk beschikbare informatie in de huidige koersen verwerkt is. Dit zou betekenen dat er geen Expiratie-effect bestaat, aangezien er op basis van enkel en alleen een expiratie geen nieuwe informatie beschikbaar komt. Maar is dit ook zo? Kunnen we op basis van de expiratie niet voorpellen welke kant de koersen opgaan tijdens de expiratie periode?

 De optiehandel staat nog steeds in het teken van de belangstelling. Voorstanders van de optiehandel benadrukken steeds dat met opties het risico verbonden aan beleggen gedeeltelijk kan worden afgewenteld op beleggers die dit risico willen dragen. Zo kan een belegger in aandelen een contract aangaan met een optiehandelaar die het neerwaartse risico op zich wil nemen. In deze situatie heeft de eigenaar van de aandelen een long positie in een put optie met als onderliggende waarde de aandelen die hij of zij bezit. De schrijver van de put optie, de optiehandelaar, heeft in dit geval de plicht om de aandelen af te nemen tegen de voorafgestelde uitoefenprijs. Dat gebeurt alleen als de koers van het aandeel zich beneden deze prijs bevindt. De aandelenbezitter verschuift het neerwaartse risico dan naar de optiehandelaar. Door deze mogelijkheid is het voor een belegger aantrekkelijker geworden om te handelen in aandelen. Een gevolg hiervan is dat de omzet op de contante aandelenmarkt hierdoor zal stijgen.

naar deel 2...